Het is een belofte, niet meer dan dat. Voor wetenschappers razend interessant, voor onze industrie rond 2030 razend interessant. Voor belegger met een 5-10 jaar horizon, heel interessant. Voor beleggers die nu rendement willen maken helemaal niet.
Dat de waterstofaandelen blijven zakken is logisch, waar komen de nieuwe orders vandaan? Geen idee. Niet overdrijven, er worden contracten afgesloten, maar veel en veel minder dan ooit voor mogelijk gehouden. Waterstof moet concurrerend worden met fossiele brandstoffen plus de prijs om de vrijkomende co2-uitstoot op te slaan, of de kostprijs van bijbehorende co2 emissiecertificaten. Het verkopen van ondergrondse co2 opslag wordt belangrijker dan gedacht omdat groene waterstof op zich laat wachten. De vertraging van 4 jaar met het uitbreiden en aansluiten van waterstof op het pijpleidingen netwerk van Duitsland zal zeker niet bijdragen tot het afsluiten van meer verkoopcontracten, ook nieuwe waterstofprojecten zullen vertraagd worden, immers vervoer is wel een noodzakelijke garantie wil je succesvol je waterstoffabriek kunnen exploiteren.
Gemis aan Witte Waterstof in Nederland: Invloed op Beleggingsbeslissingen
Jette meldde vandaag dat in Nederland we helaas geen witte waterstof hebben. Heel jammer. Natuurlijk jammer, net als het niet hebben van lithium of goud in de bodem. Terug naar de werkelijkheid. Beleggen is een leuk idee hebben en ervan gaan profiteren. Met wat geluk uiteraard. Uiteraard wordt de kans groter als je meer kennis hebt van waterstof, anders is het een casino. De beste aandelen zet energie-aandelen.nl hier op een rijtje. Niet voor nu, voor over 3-6 maanden van nu op z'n vroegst.
De aandelen 5,6,7 en wellicht 2 en 3 zijn het volgen waar, de rest nu even niet!
Het probleem op dit ogenblik is de hogere rente en de gestegen materiaalkosten. Waterstoffabrieken eventjes neerzetten is er niet bij. In de VS biedt de IRA (Inflation Reduction Act) ondersteuning en zorgt voor wat beweging. Niet voldoende. Ook in de VS zijn scherpere eisen gesteld aan waterstofprojecten om in aanmerking te komen voor deze subsidie. BIden wil groen zijn, maar ziet ook dat zonder strakkere regels het veel te veel geld gaat kosten. En dit is alleen nog maar waterstof, vergeet het netwerk en de opslag van waterstof niet. De lage rpijs van aardgas in de VS op dit moment zorgt ervoor dat de discussie rond blauwe waterstof (uit aardgas met CO2-opslag) weer toeneemt. Niet goed voor Europa die juist meer aardgas gaat verbruiken wanneer Duistsland haar 4 nieuwe aardgascentrales in gebruik gaat nemen.
Het is nu belangrijk de trend naar beneden te volgen, gebruik bijvoorbeeld put-opties hiervoor, en met technische analyse het juiste instapmoment te bepalen. Dat is niet nu. Nu is het de tijd om de juistewaterstofbedrijven te selecteren. Zowel de producenten als de vervoerders en de opslagbedrijven. De VS is het meest duidelijk en doelgericht, zie hier haar road map.
Het aandeel PlugPower is exemplarisch met haar dalende koers voor het wantrouwen dat beleggers in waterstof hebben.
Financieringsuitdagingen van Waterstofprojecten, PlugPower
Als je mijn laatste 8 webinars gevolgd heb weet je waarom, een korte samenvatting:
- 1,6 miljard $$ DOE lening is nog niet zeker. Niet qua grootte en niet qua tijd
- deze lening mag niet gebruikt worden om schulden af te liossen
- deze lening kent een rente van 6,25 % (!!!)- eind 2023 maar 150 miljoen in cash aanwezig
- Wat is werkelijke kostprijs van H2 van PlugPower?
- Hoeveel aandelen gaan er met de ATM van 1 miljard $ de aandeelhouders verwateren?
- Waarom mooie management piet-praat uitgewerkt is
-Waarom 30% extra aandelen op de markt een koersdoel va $2,5 nu rechtvaardigt?
-Waarom niemand dit wil zien?
PlugPower is misschien wel het allerbeste waterstofbedrijf en zeker het beste voorbeeld van wat er mogelijk is en wat de keiharde werkelijkheid laat zien. PluPower is hard gedaald in koers van boven de $40 naar een magere $2,50 per aandeel. Niet omdat men niet meer gelooft in waterstof, maar omdat jaar na jaar PlugPower er niet in slaagt de winst te maken die beloofd werd. De verkopen vallen tegen en de marge op hun diensten is negatief. Het erkoenva units wordt aantrekkelijk gemaakt door het bijna weggeven van extra diensten en overgenomen risico's. Dat gaat niet. Begrijpelijk, maar uiteindelijk moet een bedrijf winsten laten zien.
Dat de DoE is bijgesprongen, komt omdat groene waterstof uiteindelijk een hele mooie toevoeging kan zijn naat aardgas en kernenergie wanneer het gaat om 24/7 leveren van energie. Dat je door de dalen moet voordat de top bereikt kan worden is soms noodzakelijk en Biden heeft middels de IRA een subsidie pot van $360 miljard klaargezet, ook voor waterstof en met name groene waterstof.
Of waterstof populair gaat worden is niet de vraag. De vraag is wanneer waterstof echt commercieel opgeschaald kan worden, zonder hoge subsidies. De wetenschap bepaal het tempo, niet de politici. Die zijn gefrustreerd omdat ze veel te hard riepen dat waterstof wel eventjes 25% van onze energiemix zou gaan uitmaken. Onterecht positief, door gebrek aan kennis en wensdenken. De energietransitie versnelt niet door de hoge kosten, gezwabber en alsmaar inzetten op wind- en zonne-energie. Dat laatste hebben we nu echt voldoende. Waterstof opslaan en er later energie uithalen kan alleen als de opslag ondergronds goedkoop kan. Kan nog lang niet. Voor beleggers is het zaak niet iedere krantenkop te geloven, beter inzetten op gezond verstand en de kosten in de gaten te houden. Ik schat nu in dat de kans dat waterstof belangrijk wordt kleiner is dan de kans die grote batterijen gaan maken. Speel hierop in.
Waterstof kan het worden, met veel hulp van overheden en een enorm hoge kost voor de samenleving. Het klimaat verandert en wij bepalen hoeveel geld we hieraan willen spenderen. De ongemakkelijke waarheid is dat aardgas het gat tussen nu en 2050 zal gaan vullen en CCS noodzakelijk zal blijken te zijn. De investeringen zullen verschuiven willen we de klimaar doelen van 2030 gaan halen. Wereldwijd. Met de groeiende wereldbevolking en toenemende geopolitieke spanningen die honderden miljarden Usd's opvreten.
In 2020 werd waterstof wereldwijd voor 59% uit aardgas en 19% uit kolen geproduceerd. Slechts 1% werd uit hernieuwbare energie geproduceerd. Dit geeft aan dat groene waterstof een enorme potentie heeft. Op dit moment wordt maar 70 miljoen ton (70 MT) waterstof op de wereld geproduceerd. Denk hierbij aan het raffineren van olie, produceren van ammonia, methanol en bijv. brandstof voor auto’s. In 2050 zal naar schatting 600-800 MT waterstof geproduceerd worden.
De toekomt ziet er voor waterstof veelbelovend uit door de huidige klimaatontwikkeling. Waterstof is CO2-vrij en kan op vele plekken geproduceerd worden. Mits de prijs concurrerend is zal het aanbod de vraag niet kunnen bijbenen. Overheden zien in waterstof de kans hun machtspositie te versterken, hun economie verder te ontwikkelen en extra banen te creëren. Het is dan ook niet verwonderlijk dat op dit moment veel landen enorme budgetten beschikbaar stellen voor hun waterstofambities. Soms zijn de ambities wel erg hoog, niet ieder land kan een wereldspeler worden. Toch zijn deze ambities wel nodig om de ontwikkeling aan te jagen. Eind November 2021 waren er al 221 grootschalige waterstof projecten en investeringen in de wereld.
Wereldwijd besteden we nu $2 biljoen per jaar aan investeringen in de energiesector. Dit bedrag moet naar $5 biljoen per jaar tot zeker 2050 om te komen tot netto nul CO2-uitstoot. Om de gestelde klimaatdoelen te behalen in 2030 schat de Europese Commissie in dat de jaarlijkse investeringen met Euro 350 miljard per jaar omhoog moeten. Hierdoor zal tot 2030 circa Euro 1 biljoen (Euro 1.000.000.000!) per jaar aan investeringen binnen de EU noodzakelijk zijn. Waterstof zal circa 20% van deze investeringen tegemoet kunnen zien.
De EU wil zo in 2030 40 GW aan renewable elektrolysers hebben staan om zo de industrieleider te worden in groene waterstof (49). In juni 2022 spraken de EU-ministers af dat in 2030 het energieverbruik van de industrie in alle lidstaten voor 35 procent uit groene waterstof moet bestaan. Zeer ambitieus.
De politiek ziet groene waterstof als de oplossing voor het slagen van de groene energietransitie en stelt de EU honderden miljarden Euro’s beschikbaar om de waterstofeconomie te versnellen. Toch zijn er hobbels op de weg. Groene waterstof is momenteel te duur om te kunnen concurreren met andere vormen van energie. De productie van waterstof is geen efficiënt proces, opslag van waterstof is relatief duur en het vervoer over water is kostbaar. Bij dit alles moet ook de veiligheid gegarandeerd zijn.
Vele instituten rekenen uit hoeveel waterstof we nodig zullen hebben om in 2050 zero neutraal te kunnen zijn, de schattingen hierover lopen enorm uiteen. De toekomstige vraag naar waterstof is groot genoeg, maar voordat verder opgeschaald kan worden is er nog veel kennis en ervaring nodig. Het sturen op “afgesproken” productiehoeveelheden waterstof lijkt niet de beste weg. Overheden kunnen beter subsidies gerichter verstrekken aan mogelijk baandoorbrekende technologieën die de productiekosten van waterstof aanzienlijk kunnen verlagen. Overheden kunnen zo voorkomen er te veel pilot plants op verschillende locaties gebouwd worden, wat achteraf beschouwd niet nodig was geweest. Het kiezen van de juiste locatie is cruciaal. Grootschalige productie van waterstof dient daar beschikbaar te komen waar het de industrie een daadwerkelijke oplossing biedt, zelfs als de verkoopprijs hoger is voor de afnemers dan hun huidige brandstof. De EU zal in de vorm van subsidies deze hogere kosten incidenteel moeten compenseren.Landen buiten de EU hebben ook enorme ambities. Rusland wil jaarlijks $50-100 miljard besteden aan de opbouw van hun waterstofproductie.
China heeft in haar vijf-jaren plan (2021-2025) waterstof benoemd tot één van haar 6 industrieën van de toekomst (CSET, 2021). India lanceerde in Augustus 2021 haar “National Hydrogen Mission” met als doel een “quantum leap” te maken om in 2047 geheel energieonafhankelijk te zijn. Korea wil zelfs dat in 2040 30% van haar steden en dorpen elektriciteit krijgen dat opgewerkt wordt door waterstof (Korea Herald, 2019). Chili wil in 2040 bij de top 3 landen van de wereld zitten van grootste waterstofexporteurs (Gobierno de Chile, 2020), Australië wil in 2030 bij de top 3 landen zitten van grootste waterstofexporteurs naar Aziatische landen (Government of Australia, 2019). Canada wil in 2050 een wereldwijd leidende waterstofexporteur zijn, ook bij de top 3 (Government of Canada, 2020).
Natuurlijk kan er altijd nog een schepje bovenop. De Verenigde Arabische Emiraten (UAE) hebben de ambitie om 25% van de totale waterstofmarkt in handen te hebben in 2030. Meest ambitieus is echter Saudi-Arabië die uit monde van Energie Minister Prince Abdulaziz bin Salman de wereld in november 2021 liet weten dat zij zichzelf ziet als de grootste waterstof exporteur ter wereld en niemand haar in de weg kan staan. Nederland is iets bescheidener. In 2030 moet 3-4 GW elektrolysecapaciteit geïnstalleerd zijn. Dit is namelijk de overcapaciteit aan elektriciteit (3,5 GW) die ontstaat bij een winderige dag op de Noordzee. Deze goedkope productie kan naar de kust getransporteerd worden en omgezet worden in groene waterstof. Experts verwachten dat tot 2024 Australië, Chili, Saudi-Arabië en de VS zich zullen ontwikkelen tot de grote waterstofproducenten.
Waterstof heeft zeker potentie bij productieprocessen met een hoge temperatuur in de industriële sector. Wanneer geproduceerde waterstof overtollig is kun je waterstof ondergronds op slaan voor later gebruik. Dan krijgt waterstof de functie van een batterij, voor korte of langdurige opslag, en wordt zo nog belangrijker binnen de energietransitie. Tenslotte kan (groene) waterstof ook gebruikt worden voor de reductie van CO2-uitstoot bij de productie van ijzererts (HYBRIT-technologie). Waterstof krijgt steeds meer potentie, zo werkt TNO aan nieuwe technologieën als bijvoorbeeld de productie van waterstof via innovatieve elektrolysers (Power2Hydrogen) en de omzetting van groene waterstof in brandstoffen (Power2Fuels/ E-Fuels). Soms lijkt waterstof de oplossing voor alle energieproblemen te zijn. Dat is niet zo. Koken op aardgas is veel goedkoper dan koken op waterstof. Personenauto’s kunnen voorlopig prima op batterijen rijden. Commercieel vliegen op waterstof is een prima idee, maar de meeste experts zien dit pas na 2040 enige kans hebben. Veiligheid en gewicht spelen hier een cruciale rol.
De vraag naar waterstof lijkt onbegrensd groot te zijn, daarom is het meer de vraag hoeveel waterstof er in 2050 tegen een concurrerende prijs geproduceerd kan worden. Men schat in dat waterstof 12 tot 22% van de wereldwijde vraag naar energie gaat dekken in 2050.
